تاریخچه
با افزایش جمعیت و پیشرفت بشر در عرصه های مختلف و ایجاد تمدنها و فرهنگهای جدید و بدنبال آن افزایش ارتباطات و تبادلات اقتصادی و اجتماعی، انسان سعی و تلاش آگاهانه درجهت کاهش مسائل و مشکلات و تسهیل امور خود داشت همچنین در کشف ناشناخته ها سعی در کاهش عدم اطمینان داشت. بنابراین می توان گفت ریسک و مدیریت ریسک سابقهای به قدمت تاریخ حیات بشر دارد.
انسان برای کاهش یا غلبه بر این عدم اطمینانها و به منظور افزایش امنیت برای خود، روشهای مختلفی را بکار می برد که به آن مدیریت ریسک گفته می شود و مهمترین و کاربردیترین آنها بیمه است.
بیمه در جوامع مختلف بشری قدمتی طولانی دارد. بیمه محمولههای دریائی از سه هزارسال قبل از میلاد مسیح در کشور چین ، بیمه کاروانها در مقابل سرقت در سلطنت حمورابی و صندوقهای پرداخت هزینه کفن و دفن کارگران مصر باستان وجود داشت. از قرن ۱۴میلادی پس از جنگهای صلیبی بیمه محمولههای دریائی در ایتالیا رونق گرفت و کمکم بیمه در اروپا بیشتر رواج پیدا کرد تا اینکه در قرن ۱۹ در آمریکای شمالی اولین شرکت بیمه تجاری تاسیس شد و پس از آن با پیشرفتهای بشر، بیمه نیز گسترش پیدا کرد و روشها و تکنیکهای مختلفی برای مقابله با ریسک و عدم اطمینان ایجاد شد.
مفهوم ریسک
دانشمندان رشتههای اقتصاد، آمار و بیمه برای ریسک به مفهوم و تعریف واحدی دست نیافتهاند. ولی به هرحال ریسک در بیمه به خطر بیمه شده گفته می شود و می توان آنرا اوضاع و احوالی که احتمال خسارت دیدن وجود دارد بیان کرد. ریسک واقعیتی است که در آن احتمال تحقق خسارت وجود دارد به عبارتی مجموعه ای از اتفاقات اطراف ما که در آن احتمال وقوع خسارت هم وجود دارد.
می توان گفت مجموعه رویدادهای ممکن که بر خلاف خواسته ما به وقوع بپیوندد، احتمال خسارت یا ریسک است.
یعنی احتمال وقوع حادثهای که مورد انتظار ما نیست بین صفر و یک است. مثلاٌ احتمال سرقت اتومبیلی که سوار می شوید بین صفر و یک است.
توجه داشته باشید ریسک احتمالی در دنیای خارج است و ما روی آن هیچ کنترلی نداریم در حالیکه عدم اطمینان حالتی ذهنی در درون انسان است و مبنای آن عدم وجود اطلاعات در مورد اتفاقات آینده است.
دسته بندی ریسک
ریسکها را می توان بر اساس هدف به طرق مختلف دسته بندی کرد که مهمترین آنها بشرح ذیل است:
- ریسکهای ایستا و ریسکهای پویا
ریسکهای پویا در اثر تغییرات اقتصادی بوجود می آیند مثل تغییر سطح درآمد یا تغییر سطح قیمت. ریسکهای پویا می توانند خسارت مالی ایجاد کنند و البته کمتر قابل پیش بینی هستند و نظم خاصی ندارند.
ریسکهای ایستا در اثر عواملی مثل ضرر طبیعی یا اشتباهات انسانی به وجود می آیند، طبق نظم خاصی بوجود می آیند و اکثراٌ قابل پیش بینی هستند و به همین دلیل برای بیمه شدن بهتر هستند مثل تصادفات رانندگی یا آتش سوزی.
- ریسکهای خالص و سوداگرانه
ریسکهای خالص ریسکی است که دو حالت خسارت یا عدم خسارت دارد مثل حوادث رانندگی یا حوادث شغلی.
ریسکهای سوداگرانه ریسکی است که در آن احتمال خسارت یا عدم خسارت یا سود بردن وجود دارد مثل شرط بندی روی اسب مسابقه یا سرمایهگذاری در املاک یا هر سرمایهگذاری که در آن سود قطعی وجود ندارد.
تفاوت ریسکهای خالص و سوداگرانه
- شرکتهای بیمه ریسکهای خالص را بیمه می کنند.
- قانون اعداد بزرگ در ریسکهای خالص به کار برده می شود.
- جامعه با رخ دادن ریسک خالص زیان می کند ولی از ریسک سوداگرانه احتمال دارد سود ببرد.
مثلاٌ در اثرسیل یازلزله جامعه منتفع نمی شود یا با بکارگیری یک تکنولوژی جدید توسط یک شرکت جامعه منتفع خواهد شد ولی احتمال ورشکستگی رقبا وجود دارد.
باید توجه داشت که همه ریسکهای خالص بیمه پذیر نیستند.
ریسکهای خالص به سه دسته اشخاص، اموال و مسئولیت تقسیم میشوند
ریسکهای اشخاص بطور مستقیم برافراد تاثیر میگذارند که شامل فوت ناگهانی، ازکارافتادگی، کاهش درآمد(دوره بازنشستگی)، بیماری و بیکاری است.
ریسکهای اموال که تحت تاثیرخسارت مستقیم و غیرمستقیم قرار میگیرد. مثلاٌ در اثر آتشسوزی به یک منزل مسکونی خسارت وارد میشود که مالک علاوه بر هزینه منزل(خسارت مستقیم) هزینه هائی مثل اجاره مکان (خسارت غیرمستقیم)به او تحمیل می شود.
ریسکهای مسئولیت آسیبی است که دراثر بی توجهی به افراد یا اموال خسارت وارد میشود.
ریسکهای عام در اثر عوامل اقتصادی، اجتماعی یا سیاسی ایجاد می شوند و بر کل یا عده زیادی از افراد جامعه اثر میگذارند مثل تورم یا بیکاری یا ریسکهای طبیعی مثل طوفان یا سیل.
ریسکهای خاص بر عده کمی از افراد جامعه اثر می گذارند مثل سرقت خودرو یا آتشسوزی یک ساختمان.
بعبارتی تفاوت ریسک عام و خاص در نتیجه حاصل از خسارت است و ریسک عام در صورت بیمهپذیر بودن، همکاری دولت را می طلبد.
راههای روبرو شدن با ریسک
همواره دولتها سعی در کاهش ریسکها دارند ولی بسیاری از آنها در هر صورت وجود دارند. در مواجهه با ریسک پنج روش بشرح زیر وجود دارد:
۱-اجتناب 2-کنترل 3-نگهداری 4-انتقال(غیربیمه ای) ۵-بیمه
- اجتناب از ریسک: جلوگیری از رویارو شدن با ریسک است. برای اینکار باید از کار و فعالیتی که ریسک دارد دوری کرد. بدیهی است که این روش مورد پسند نیست و اثرات منفی فراوانی دارد و هر شخص حقیقی یا حقوقی برای حرکت رو به جلو و پیشرفت باید تا حدی ریسک پذیر باشد. البته در برخی موارد با بررسی موضوع اجتناب از ریسک شاید به صرف و صلاح باشد.
- کنترل: منظور کنترل خسارت از نظر تعداد و شدت است که به آن پیشگیری و کاهش خسارت گفته میشود.
پیشگیری قبل از حادثه است و احتمال وقوع آن را کاهش میدهد. اما کاهش خسارت منظور کاهش شدت خسارت پس از وقوع حادثه است که به روشهای مختلفی انجام میپذیرد. بطور مثال در یک حادثه آتشسوزی با استفاده وسایل اطفاء حریق از گسترش آتش جلوگیری می شود. در کاهش خسارت لازمست به دو موضوع توجه شود ۱- هزینههای خسارت غیرمستقیم ۲- اثرات و هزینه های اجتماعی اقدامات بابت کاهش خسارت.
- نگهداری: ریسکهای بسیاری وجود دارند که انسان اقدام خاصی در رابطه با آن انجام نمیدهد.
در مواردی که خسارت کوچک باشد نگهداری ریسک معقولانه و درست است.
- انتقال غیر بیمهای: در این روش ریسک به شخص دیگری غیر از شرکت بیمه منتقل میشود. این انتقال به روشهای مختلفی انجام می پذیرد. مثلاٌ از طریق قرارداد یا پوشش قیمتی ریسک یا ادغام چند شرکت.
- بیمه : مطمئنترین و پرکاربردترین روش مواجهه با ریسک است. بیمه ویژگیهای مختلفی دارد که اینجا سه ویژگی مهم آن بشرح ذیل ذکر می شود.
- بیمه یک روش انتقال ریسک است.
- در بیمه ریسک تعداد زیادی افراد در یک جا نگهداری می شود.
- بیمه با بکارگیری قانون اعدادبزرگ ضمن کاهش ریسک میزان خسارت را پیش بینی می کند.
مدیریت ریسک
واما مدیریت ریسک به این معنی که شخص چگونه با ریسک مواجه شده و آنرا مدیریت کند. کارشناسان و مدیران ریسک باید علاوه بر ریسک های خالص، ریسک های سوداگرانه را نیز مورد توجه و مداقه قرار دهند.
لازمست به این نکته توجه شود که مدیریت ریسک با مدیریت بیمه تفاوت دارد و گسترده تر است چونکه مدیریت ریسک مدیریت مواجهه با ریسک های بیمه ناپذیر را نیز شامل می شود.
مدیریت ریسک دو هدف عمده دارد:
- مدیریت قبل از وقوع خسارت که استفاده بهینه از منابع ، کاهش نگرانی و رعایت الزامات قانونی را شامل می شود.
- مدیریت بعد از وقوع خسارت که تداوم فعالیت، ثبات درآمد، ادامه تولید، ثبات درآمد و مسئولیت اجتماعی است.
فرآیند مدیریت ریسک شامل مراحل زیر است:
تعیین هدف، شناسائی و سپس ارزیابی ریسک، بررسی وانتخاب روش مواجه به ریسک و در آخر اجرا و بررسی مجدد.